Σκέψεις – Απόψεις – Προτάσεις για το Χωριό

Το καλοκαίρι  έρχεται, μήπως πρέπει να κάνουμε κάτι  για το χωριό μας; Εγώ προτείνω.  

Πολλές φορές έχουν βασανίσει το μυαλό μου διάφορες σκέψεις γύρω από το Χωριό μου (μας), οι σκέψεις μου αυτές παρουσιάζονται υπό μορφή ερωτημάτων που θέτω εγώ στον εαυτό μου και από τον οποίο απαιτώ απαντήσεις, ενδεικτικά αναφέρω μερικές, όπως:  

Τι είναι το Χωριό; Ποιες είναι οι ομορφιές του;  Είσαι ικανοποιημένος από τη σημερινή του παρουσία;  αν Ναι, μπορεί να γίνει καλύτερο και με ποιον τρόπο; Έχει τις απαιτούμενες υποδομές, ώστε αν αξιοποιηθούνε κατάλληλα να γίνουν πόλος έλξης των νέων για να έχει ζωντάνια και προοπτική μέλλοντος ή τείνει να γίνει  χώρος Μουσειακός; Έχει ιστορία ο τόπος του και ποια είναι αυτή; Εσύ μπορείς να την αναδείξεις; Με ποιον τρόπο; Σε όλα τα παραπάνω ερωτήματα και πολλά άλλα , έχεις απαντήσεις;  Έχεις προτάσεις που να είναι υλοποιήσιμες;

Ομολογώ  ότι μου είναι, αν όχι ακατόρθωτο, πολύ δύσκολο να απαντήσω με αντικειμενικότητα στα παραπάνω ερωτήματα γιατί σίγουρο είναι ότι θα έχουν και το στοιχείο της υποκειμενικότητας. Επομένως απόψεις εκφράζω που τίθενται στη βάσανο της κριτικής, της αποδοκιμασίας ή της επιδοκιμασίας και επειδή είμαι απόλυτα πεπεισμένος ότι, το να πεις ή να κάνεις κάτι ή ακόμα να προτείνεις κάτι είναι καλύτερο από το να μην κάνεις τίποτα και εφόσον το κάτι είναι εχθρός του τίποτα, το τολμώ.

Είναι βέβαιον ότι το Χωριό, δηλαδή αυτός καθαυτός ο οικισμός, έχει  χάρες κι ομορφιές, πολλές από αυτές έχουν αναδειχτεί με πλειάδα φωτογραφιών που έχουν ανεβαστεί στην ιστοσελίδα του Λευκασίου και για αυτές ακόμα που δεν μπορούν να εκφραστούν με φωτογραφίες έχουν γραφτεί πολλά, τέτοιες π.χ είναι το ξηρό και υγιεινό του κλήμα, ο ορίζοντάς του, η ρυμοτομία του (έχουν πρόσβαση όλα τα σπίτια με αυτοκίνητο, πλην ελαχίστων, μεταξύ των οποίων και το δικό μου), το δάσος του και οι καλοί του άνθρωποι που σαν σε συναντήσουνε σου λένε καλημέρα, βγαλμένη από την καρδιά τους.

Αλλά χωριό δεν είναι μόνο ο οικισμός, είναι τα βουνά, οι λόφοι, οι ρεματιές και τα λαγκάδια του, είναι οι πλαγιές, τα δάση και τα ξέφωτά του, οι νερομάνες, τα στανοτόπια και οι αγροτόδρομοι, είναι τα ξωκλήσια και τα εικονοστάσια του, τα ιστορικά του μνημεία, ακόμα  και τα τοπωνύμιά του, έχουν να μας πουν πολλά.

Επειδή κι εγώ, το χωριό μου δεν το θέλω νεκρό, μουσειακό και απαρχαιωμένο, να μυρίζει μούχλα και ναφθαλίνη, αλλά το θέλω ζωντανό, δραστήριο και πολύβουο από τις φωνές και το ποδοβολητό των  νέων ανθρώπων που έρχονται προσκυνητές, θα έλεγα, στον τόπο των γονιών ή των παππούδων τους, να μιλούν για τις ομορφιές του με τέτοια θέρμη, που μας λένε ξεκάθαρα πως είναι βλαστάρια τούτου του χωριού κι ας γεννήθηκαν έξω πολλοί από αυτούς. Τα νιάτα είναι νιάτα, έχουν την ορμή, το αψίκορο, το ασυμβίβαστο, αλλά έχουν και το άρωμα του αύριο που έρχεται, δεν είναι το παρελθόν που φεύγει, θέλουν όμως να μάθουν για το παρελθόν για να δημιουργήσουν το δικό τους αύριο.

Να ο τομέας που μπορεί να γίνει πόλος έλξης των νέων μας, είναι η αναγνώριση πέρα από τον οικισμό και του υπόλοιπου χώρου του Χωριού.

Για να γίνει όμως αυτό πρέπει να επιλεγούν τρεις με τέσσερις αγροτόδρομοι, να καθαριστούν από τα κλαριά που τους έχουν φράξει, να γίνουν βατοί ώστε να αποτελέσουν διαδρομές πεζοπορίας, να τους περπατήσουν, να ιδρώσουν, να σμίξει ο ιδρώτας τους με εκείνον των προγόνων τους, να μάθουν τις τόσες μικρές ιστορίες, του κάθε μέρους που θα περνούν και τότε θα νιώθουν πιο ευχάριστα και θα αγαπήσουν το χωριό περισσότερο, γιατί θα έχουν μάθει την ιστορία και θα έχουν δει τις ομορφιές, του άλλου χώρου του Χωριού, που δεν φαίνονται και όμως υπάρχουν.

Μα…..Θα μου πείτε, με την σημερινή κρίση που περνάμε και με τη Διοικητική δομή των Δήμων του Καλλικράτη είναι δυνατόν να διατεθούν χρήματα σε ένα μικρό Διοικητικό Διαμέρισμα  όπως είναι το Λευκάσιο, που έχει λίγους ψήφους κι εκείνους μοιρασμένους;  ούτε να το συζητάς. Ναι, έχετε δίκιο. Είναι γεγονός ότι ο κάθε Δήμαρχος θα κοιτάξει να φτιάξει πρώτα τη βιτρίνα του Δήμου που δεν είναι άλλη από την έδρα του και από την οποία θα εξαρτηθεί η επανεκλογή του ή όχι και  δεύτερον να ικανοποιήσει τα αιτήματα  εκείνων των Δ.Δ που εκλέγονται δημοτικοί Σύμβουλοι και τέλος αν απομείνουν ψίχουλα μπορεί να διατεθούν σε Δ.Δ όπως το Λευκάσιο, αλλά εδώ θα παίξει πρωτεύοντα ρόλο ο πρόεδρος του τοπικού διαμερίσματος που είναι νέος, με όραμα, θέληση και πείσμα, είμαι δε βέβαιος ότι διαθέτει και την ανιδιοτέλεια και άμα πιστέψει και αυτός  σε αυτή την πρόταση μπορεί να πετύχει πολλά. Αν παρ ελπίδα δεν τα καταφέρει, τότε  να ζητήσει την αρωγή του Συλλόγου και τον εθελοντισμό των ίδιων των νέων (εξ άλλου έχουν νομίζω εκφράσει εμμέσως πλην σαφώς την επιθυμία για συμμετοχή τους σε έργα προβολής του χωριού μας). Εγώ πιστεύω πως πολλοί, μαζί και με μένα θα έρθουμε αρωγοί σε μια τέτοια προσπάθεια.

Μίλησα για τέσσερις διαδρομές, δεν είναι απαραίτητο να καθαριστούν όλες την ίδια χρονιά, ας γίνουν σε βάθος χρόνου, να γίνει όμως η αρχή.

Τέτοιες διαδρομές προτείνω να αποτελέσουν οι αγροτόδρομοι που περπατήθηκαν πολύ από τους προγόνους μας και είναι σε απόσταση μιας και πλέον ώρας πεζοπορία και επειδή πιστεύω πως πολλοί  από τους νέους μας δεν γνωρίζουν ότι  πίσω από την Αγία Τριάδα, τη Λόφκα, τον προφήτη Ηλία και μέχρι το δημόσιο δρόμο Τρίπολη–Μαζέικα όλος αυτός ο χώρος ανήκει στο Χωριό μας.

Η μία διαδρομή προτείνω να ξεκινήσει από αυτή την πλευρά. Ο χώρος αυτός έχει δύο δρόμους, ο ένας ξεκινούσε από τον καλογερικό Μύλο, ανέβαινε το μελίσσι, περνούσε  τον κοκκινόβραχο, έφτανε στο παλιάλωνο τη φωνισκαριά, τη λόφκα , το σταυρό, την κρίκια και κατέληγε στο χωριό και ο άλλος ξεκινούσε από την Καρούτα που ήταν μετόχι της Μονής του Αγίου Αθανασίου ανέβαινε τα τριλάγκαδα, έφτανε στου καμαριού τη βρύση, τις κορδέλες, λόφκα σταυρό, κρίκια και Χωριό (και οι δύο αυτοί δρόμοι για μένα είναι  εξ ίσου ισάξιοι και ενδιαφέροντες).

Η δεύτερη διαδρομή που θα πρότεινα είναι εκείνος ο δρόμος που ξεκινούσε από του Ντάρα ( τα σπίτια τα Σκαρπαίικα και το νερόμυλο του Κολοκυθώνη) ανέβαινε στον Άγιο Κωνσταντίνο , περνούσε  την Καριά έφτανε  στον αυχένα και κατέβαινε το Κόλλημα, την Κατουνίστα, το Ζερβό, το σταυροδρόμι, τον Αι Γιώργη και από το χαλιά  έφτανε στο Χωριό.

Για τρίτη διαδρομή  προτείνω το δρόμο που ξεκινούσε από τον Αι Θόδωρο , έφτανε στην Ανάληψη , κατέβαινε την Κιάφα, τα Παλιάμπελα, τον Παλιόμυλο, το Καλύβάτσι, Αι Γιάννη και Χωριό.

Ως τέταρτη διαδρομή άφησα την κλασική διαδρομή  Μαζέικα – Λευκάσιο από τον παλιό δρόμο, το έκανα συνειδητά, γιατί αυτόν το δρόμο δεν τον θεωρώ διαδρομή αλλά περίπατο αφού τον περνούσα δύο φορές τη μέρα, επί έξι χρόνια συνεχώς και φυσικά όχι μόνο εγώ αλλά όλοι οι εκ Λευκασίου μαθητές του Γυμνασίου και όχι μόνο.

Οι  αφετηρίες των παραπάνω διαδρομών έχουν πρόσβαση με αυτοκίνητο.

Θα πρότεινα ακόμα κι έναν ποδηλατόδρομο που να έχει αφετηρία την πλατεία της ράχης να ανεβαίνει στο σπίτι του Τσαμένου να συνεχίζει, πάνω από του Κοκοράκι, να βγαίνει κοντά στη δεξαμενή, να παίρνει στροφή και να διασχίζει το δάσος να φτάνει στο καμίνι και να συνεχίζει να βγαίνει στην κρίκια και από κει  να κατεβαίνει στο χωριό, έτσι θα δοθεί η ευκαιρία στους νέους μας να γνωρίσουν από κοντά τα δέντρα που σχηματίζουν  το δάσος, το πουρνάρι, το σφεντάμι, την τρικοκιά , τη γλατζινιά, τους κέδρους στο καμίνι (αν υπάρχουν ακόμα βέβαια) 

 

Για τις προτεινόμενες διαδρομές και εφ’ όσον τύχουν της επιδοκιμασίας, πιστεύω  όχι μόνο εγώ, αλλά και πολλοί άλλοι, έχουμε να γράψουμε και ιστορία και στιγμιότυπα από την καθημερινότητα των συμπατριωτών μας που τις ακολουθούσαν.

Εξυπακούεται δε ότι αυτές θα γίνονται οργανωμένες σε ομάδες και με συνοδό που θα γνωρίζει τον τόπο και θα μπορεί να υποδεικνύει τα σημεία που θα αναφέρονται στην ιστορία ή τα στιγμιότυπα της κάθε διαδρομής.

Ακόμα θα τους δοθεί η ευκαιρία να δουν τα στανοτόπια των προγόνων τους, τα ξωκλήσια και τα εικονοστάσια, τρία ήταν τα εικονοστάσια των οποίων τα καντήλια τους ήταν συνεχώς αναμμένα(ένα στο σταυρό στη Λόφκα  φτιαγμένο πρόχειρα με πέτρες του χώρου, το άλλο στην κακιά σκάλα στης Παναγιάς το ρέμα που δεν ξέρω αν υπάρχει σήμερα και το τρίτο πιο κάτω από τον Αι Γιώργη στο σταυροδρόμι.

Θα μάθουν τα τοπωνύμια πολλά από τα οποία, κάτι έχουν να μας πουν, όπως Κιβούρι, Παλιόμυλο, κ.λ.π.  Οι διαδρομές που προτείνονται έχουν πολλά ενδιαφέροντα να μας πουν, γι αυτό και προτείνονται.

Στο ερώτημα αν έχει ιστορία το Χωριό; Βεβαίως και έχει ιστορία το χωριό , κάθε τόπος έχει τη δική του ιστορία  την οποία γράφουν οι άνθρωποι που γεννιούνται, ζουν δραστηριοποιούνται  και πολλοί από αυτούς πεθαίνουν  σ’αυτόν. Το Χωριό μας είναι προνομιούχο γιατί σύμφωνα με τα σημερινά δεδομένα έχει δύο ιστορίες, εκείνη του οικισμού Τσορωτά που δεν έχει αποδειχτεί επισήμως από πότε φέρει αυτή την ονομασία  και εκείνη του Λευκασίου που έλαβε στις 19|7|1928 με το ΦΕΚ156|1928, και η μια και η άλλη είναι εξ ίσου ενδιαφέρουσες για εκείνους που επιθυμούν  να την αναζητήσουν και να την καταγράψουν, εγώ προσωπικά συλλέγω στοιχεία τα οποία κάποτε θα τα παρουσιάσω, τώρα όμως όλοι μαζί  γράφουμε την ιστορία του σύγχρονου Λευκάσιου και αυτό είναι ελπιδοφόρο γιατί οι επερχόμενες γενεές θα βρουν στοιχεία να διαβάζουν το πως ζήσαμε και ζούμε σήμερα.

 
Τι θα λέγατε να ξεκινήσουμε  μια προσπάθεια για να αναδείξουμε το μοναδικό ιστορικό μνημείο του χωριού μας της Παναγιάς το Βράχο; Μηχάνημα του Δήμου να διανοίξει  πεζόδρομο μέχρι τα ριζά του βράχου  και από κει είτε με δαπάνη του Δήμου ή δική μας να κατασκευαστεί ασφαλής ανάβαση μέχρι το εκκλησάκι, εκεί που το 1826 οι ορδές του Ιμπραήμ προσπάθησαν να το κάψουν μαζί με τους έγκλειστους σε αυτό κατατρεγμένους αλλά  απροσκύνητους συμπατριώτες μας, Τσορωταίους και Φιλαίους. 

Έχει παρατηρηθεί τελευταία η τουριστική προβολή και ανάπτυξη της Μονής Αγίου Αθανασίου(πολλά πούλμαν επισκέπτονται τη Μονή), καλόν θα ήταν να κάνουν και μια στάση στην αγία Παρασκευή και να ενημερώνονται για αυτή την περιπέτεια, γι αυτόν ακριβώς το λόγο παρακαλείται  ο Δικηγόρος και ιστοριοδίφης Δημήτρης Σταθακόπουλος να βρεi και να καταγράψει το ιστορικό.

Το καλοκαίρι που βρέθηκα στο χωριό, σε μια συζήτηση που είχα με τον δραστήριο παπά Δημήτρη μας, του έκανα αυτή την πρόταση και μου είπε ότι όχι μόνον την βρίσκει ενδιαφέρουσα, αλλά κι αυτού το όνειρο είναι μια μέρα να λειτουργήσει σ’αυτό το εκκλησάκι και με τον πρόεδρο του Τ.Δ. συζήτησα το θέμα και μου είπε ότι και αυτός το  βρίσκει πολύ ενδιαφέρον.

Εμπρός λοιπόν  ιδού πεδίον δόξης λαμπρό.

Το χωριό μας στερείται αίθουσας πολλαπλών χρήσεων για την πραγμάτωση πολιτιστικών εκδηλώσεων, η αίθουσα του Σχολείου που φτιάχνεται όπως φαίνεται δεν έχει τελειωμό και δεν βλέπω δυστυχώς εναλλακτική λύση, θα μπορούσα να προτείνω την ανακατασκευή της πλατείας Σούφη και την αξιοποίηση του Κοινοτικού γραφείου, αλλά με τι χρήματα;