Μια Αποκριά αλλιώτικη από τις άλλες

Σε ανύποπτο χρόνο σκιαγραφώντας  τους ανθρώπους που γνώρισα την 15ετία 1940-1955 με το παρόνομά τους, έγραψα για το Νικολή τον Ψάχο: Στο σπίτι του το φτωχικό, πού ’χε τις χάρες ούλες, ντυνόντουσαν τις αποκριές, οι Τσορωτέικες  Μπούλες. Σ’ αυτό μαζεύονταν κρυφά, οι πλακατζήδες του χωριού, μεσόκοποι και νέοι, και αφού μεταμφιέζονταν, στον τύπο που στον καθένα ταίριαζε (παπάς, γιατρός, παπουτσής ή γυρολόγος), ντυνότανε και ο γαμπρός και η νύφη με το πέπλο και πίσω τους όλοι οι μικροί, που μοιάζανε κομπάρσοι. Έτσι ξεκίναγε μία πομπή, με γέλια, κουδούνια και τραγούδια, για να καταλήξουνε στης ράχης το αλώνι, εκεί που τους περίμενε, συγκεντρωμένο όλο το χωριό να αρχίσουνε το γλέντι. Κάποιοι να προσπαθήσουνε τη νύφη τους να κλέψουν, κι εκείνοι να τους κυνηγούν, χτυπώντας τους, με στάχτη απ΄τα ταγάρια τους που είχανε γεμάτα, για το κακό που τόλμησαν στη νύφη τους να κάνουν. Ύστερα να αρχίζουνε τα όργανα, πίπιζες και νταούλι. Όλοι να μπαίνουν στο χορό σα να ’τανε αδέρφια, και να γλεντούν αρμονικά ως το πρωί της Καθαρής Δευτέρας.

Για μια από αυτές τις αποκριές θέλω να σας πω, που άφησε ανεξίτηλο το στίγμα της, στη  παιδική μου μνήμη. Πρέπει να ήταν η πρώτη αποκριά μετά την απελευθέρωση από τη ναζιστική Γερμανία δηλαδή το 1945, και φυσικό ήταν στο  ξεφάντωμα να συμμετέχει  όλο το χωριό, που αριθμούσε τότε  πάνω από 400 ψυχές (απογραφή 1940 άτομα 421, απογραφή 1950  άτομα 449). Θυμάμαι, τη μεγαλύτερη πλάκα που σκόρπισε ξεκαρδιστικά γέλια την έκαναν δύο μασκαράδες.  Πρώτος ήταν ο  Γιώργης  Πετζούρης, είχε ντυθεί στα λευκά παριστάνοντας το γιατρό, ο οποίος έβγαλε λόγο που η κάθε του φράση περιείχε  και ένα αστείο κάνοντας  τους συγχωριανούς να γελούν και να τον χειροκροτούν. Δεύτερος  ήταν ο Γιώργης Κοκοράκης, ο οποίος είχε ντυθεί παπάς με ράσο και πετραχήλι και κάλεσε τις γυναίκες που σήκωναν τα αστεία να τις εξομολογήσει. Πρώτη δέχτηκε να εξομολογηθεί η Γιωργίτσα του ΜπουρουτόΓιαννη, μόλις της έβαλε ο παπαΓιώργης το πετραχήλι στο κεφάλι να την εξομολογήσει, έβγαλε μια κραυγή που μετατράπηκε σε ξεκαρδιστικό γέλιο. Το ίδιο συνέβη και με την Ασήμω του Καβουρίνου, τη Ζωίτσα του Νιαούρου και τη Γιωργίτσα του Γιαμά. Τι είχε κάνει ο παπάς που προκαλούσε τις κραυγές και τα ξεκαρδιστικά γέλια; Είχε κρεμάσει στο ράσο, κάτω από το πετραχήλι, δύο κρεμμύδια και ένα λουκάνικο.