Ένα Κομμάτι Ουράνιο Χρώμα
Απ της αυγής το βελουδένιο χρώμα,
ένα κομμάτι,
έπεσε στης Γης το σκούρο χώμα.
Το είδε ξύπνιο μάτι,
κι έτρεξε κρατώντας πλεχτό πανέρι,
να το μαζέψει.
Στη γιορτή μου θέλει , δώρο να το φέρει
να με πλανέψει.
της καρδιάς μου την πόρτα ανοίγει,
και με πλανεύει.
Μ ‘αμέτρητα φιλιά με πνίγει,
και με μαγεύει.
Κι από τότε δεν ξανάρθε,
το πανέρι εμαράνθη.
Η αγάπη του περαστικό αέρι,
εχάθει.
Μα εγώ το περιμένω κι αν είναι ψέμα,
να φανεί.
.Ν’ αντικρίσω της ματιάς του ένα βλέμμα
κι ας ξαναxaθεί.
Απ της αυγής το βελουδένιο χρώμα,
ένα κομμάτι,
έπεσε στης Γης το σκούρο χώμα.
Το είδε ξύπνιο μάτι,
κι έτρεξε κρατώντας πλεχτό πανέρι,
να το μαζέψει.
Στη γιορτή μου θέλει , δώρο να το φέρει
να με πλανέψει.
της καρδιάς μου την πόρτα ανοίγει,
και με πλανεύει.
Μ ‘αμέτρητα φιλιά με πνίγει,
και με μαγεύει.
Κι από τότε δεν ξανάρθε,
το πανέρι εμαράνθη.
Η αγάπη του περαστικό αέρι,
εχάθει.
Μα εγώ το περιμένω κι αν είναι ψέμα,
να φανεί.
.Ν’ αντικρίσω της ματιάς του ένα βλέμμα
κι ας ξαναxaθεί.
28-12-63
No comments:
Post a Comment