Νυχτοφύλακας

Νυχτοφύλακας

Γουβωμένα τα μάτια απ της νύχτα το διάβα,
και χλομό το πρόσωπο με μια ρυτίδα βαθιά
Η νύχτα φτερουγίζει στα βλέφαρα.
αναπολώντας σπιτίσια ζεστασιά.
Ξεπροβάλλει ο της νύχτας απόμαχος
με κουρασμένη ;αλλά σταθερή περπατησιά
ζηλεμένο παράστημα και αητίσια ματιά.
Τη Νύχτα την πέρασε μόνος
σαν κυνηγός στο καραούλι,
με παρέα τα θολά σύννεφα
ή τη ζηλευτή αστροφεγγιά.
Που ήταν; τι έκανε όλη τη νύχτα;
γιατί ξάγρυπνος απόψε και κάθε βράδυ;
Θα το θελε πολύ να ξαπλωθεί σε στρώμα,
μα η εργασία το καλεί ν’ αντισταθεί
στης φύσης τη ρουτίνα.
Είναι κι αυτή λειτούργημα
δεν την παραμελεί.
Γι αυτόν η νύχτα γίνεται ημέρα.
Έτσι θα προλάβει τους δολειοφθορείς
που σκοπό τους έχουν να χαλούν
και να καταστρέφουν κάθε τι καλόν
Και καθώς παραδίδει στον άλλον
βαθιά στο πρόσωπο η ικανοποίηση
είναι ζωγραφισμένη.
Φεύγει με ανάλαφρη καρδιά,
πως κι απόψε πέρασε μια ήσυχη βραδιά.
Σε λίγο θα παραδώσει στον ύπνο την κούραση
για να συνεχίσει με όρεξη τη νέα Νυχτιά.